Tim Hecker - Dropped Pianos

Tim Hecker jest jednym z najwybitniejszych twórców muzyki elektronicznej. Muzyka artysty jest jednak przeznaczona tylko dla wybranych słuchaczy, lubujących się w złowieszczych, ambientowych konstrukcjach. Muzyk zachwycił krytyków takimi albumami jak: "Radio Amor" z 2003 roku, "Harmony in Ultraviolet" z 2006 roku oraz przede wszystkim najnowszym pełnowymiarowym dziełem "Ravedeath, 1972" z 2011 roku. Już kilka miesięcy po premierze ostatniego longplaya twórcy i wykładowcy akademickiego, na rynku pojawiło się kolejne znakomite dzieło muzyka "Dropped Pianos", będące znakomitym uzupełnieniem "Ravedeath, 1972".

Nagrany w kościele w stolicy lodowatej Islandii Reykjaviku album "Ravedeath, 1972" jest w opinii wielu dziennikarzy jednym z najwybitniejszych krążków ostatnich lat, płytą jednocześnie piękną i złowróżbną, mającą w sobie ogromny ładunek emocjonalny. Krążek fascynuje również niebanalną okładką, na której znalazło się zdjęcie przedstawiające studentów Massachusetts Institute of Technology, zrzucających pianino z dachu uczelni. To samo zdjęcie znalazło się również na okładce epki "Dropped Pianos", która jest niemal taka sama jak okładka "Ravedeath,1972" z tą różnicą, że jest znacznie ciemniejsza.

Na minialbumie "Dropped Pianos" znalazło się dziewięć szkiców nagranych na fortepianie i kościelnych organach, stanowiących punkt wyjścia do stworzenia szóstego studyjnego dzieła artysty. "Dropped Pianos" jest więc w pewnym sensie prequelem "Ravedeath, 1972".

Tim Hecker w trakcie nagrywania mroźnych i surowych fortepianowych pejzaży był bardzo powściągliwy, unikał emocjonalnych wybuchów, postawił na nastrojowy minimalizm. Jednak, co najważniejsze, nowa epka Kanadyjczyka jest płytą niezwykle melodyjną i łatwą w odbiorze. Jest to paradoks, biorąc pod uwagę fakt, że najnowszy album Heckera zawiera bardzo wysublimowaną muzykę eksperymentalną.